Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
utarty — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. utrzeć (p.) utarty w użyciu przym. «ogólnie, powszechnie przyjęty, uznany; zwyczajowy, konwencjonalny» Utarta opinia (o kimś). Utarty zwrot. Utarte pojęcia, wyobrażenia … Słownik języka polskiego
szlak — m III, D. u, N. szlakkiem; lm M. i 1. «droga naturalna (np. rzeka) lub trakt wytyczony przez chodzenie, jeżdżenie; droga, którą ktoś przebył lub ma przebyć; także: odcinek torów kolejowych między kolejnymi stacjami» Szlak morski, rzeczny, leśny,… … Słownik języka polskiego
utrzeć — dk XI, utrę, utrzesz, utrzyj, utarł, utarty, utarłszy ucierać ndk I, utrzećam, utrzećasz, utrzećają, utrzećaj, utrzećał, utrzećany 1. «rozdrobnić coś przez tarcie (np. na tarce); zmiażdżyć na drobne cząstki, rozetrzeć na masę przez tarcie» Utrzeć … Słownik języka polskiego
szlak — Przetrzeć (komuś, czemuś) szlak zob. przetrzeć 2. Utarty szlak zob. utrzeć 3 … Słownik frazeologiczny
tor — 1. Coś idzie, biegnie, toczy się itp. swoim, wytkniętym, starym torem, innym, nowym torem «coś odbywa się tak jak dotychczas, tak jak zaplanowano lub w sposób odmienny od dotychczasowego»: Gdyby Sobieski nie był ruszył pod Wiedeń, wszystko… … Słownik frazeologiczny
utrzeć — 1. Coś toczy się utartym torem «coś przebiega w sposób ogólnie znany, powszechnie przyjęty»: Euforia była prawie powszechna (...) lud był znowu spokojny, a w pałacach i „na urzędach” toczyły się utartym torem walki o władzę i niszczenie… … Słownik frazeologiczny
ucierać — 1. Coś toczy się utartym torem «coś przebiega w sposób ogólnie znany, powszechnie przyjęty»: Euforia była prawie powszechna (...) lud był znowu spokojny, a w pałacach i „na urzędach” toczyły się utartym torem walki o władzę i niszczenie… … Słownik frazeologiczny
banał — m IV, D. u, Ms. banałale; lm M. y «powiedzenie nie mające głębszej treści, ogólnie znane, zwrot utarty, oklepany, banalny; frazes, komunał, slogan» Pusty, wytarty banał. Wypowiedź pełna banałów … Słownik języka polskiego
farba — ż IV, CMs. farbabie; lm D. farb 1. «mieszanina barwników i pigmentów ze spoiwami, tworząca barwną substancję używaną do malowania lub barwienia» Farba jasna, ciemna, biała, zielona itp. Farby artystyczne. Farba matowa, świecąca. Farba drukarska,… … Słownik języka polskiego
pigułka — ż III, CMs. pigułkałce; lm D. pigułkałek 1. «lek utarty na proszek i uformowany z różnymi domieszkami masy spoistej w twardą kulkę, zwykle bardzo małą» Pigułka homeopatyczna. Pigułka witaminowa. Pigułki od kaszlu, na sen. Wziąć, łyknąć, zażyć… … Słownik języka polskiego
